Terug naar huis « Levensfaseproblematie…   » Piek

vrijdag 20 juni 2014 - 15:20
Geheel onverwacht

Het was als het gebruiksvoorwerp, waarvan je de ouderdomsverschijnselen in de wind slaat.
De lamp die steeds vaker knippert, of pas aan gaat als je twee, drie keer op het lichtknopje hebt gedrukt. En dan 'ineens': pàng. Kapot. (en dan heb je natuurlijk geen reservelamp in huis)
De fietsband die overal scheurtjes aan het oppervlak heeft. Steeds sneller slap wordt, zich steeds boller laat oppompen. En dan 'ineens': knàl. (Natuurlijk net als je ècht naar die belangrijke afspraak moest).

Het waren wat drukke dagen. Op zijn zachtst gezegd. Achtbaan van emoties, van druk en spanning en slappe lach en weer terug. Korte nachten, of gewoon geen rust om in slaap te vallen.
Elke avond gebroken, hondsberoerd. En dan de volgende dag weer van voren af aan.

Tot gisteren.
Gisteren was ineens alles prima, ondanks het feit dat ik nog steeds niet goed had geslapen, nog steeds geen gram rust had ingehaald.
Maar nergens last van. Pret en jolijt.

's Middags een 'spur of the moment' afspraak met zorgverlener A; daarna met mijn moeder dóór naar de kringloopwinkel, van daaruit door naar zorgverlener B, boodschappen doen. Even rusten, door naar de afscheidsreceptie van de wijkklusjesman. Paul de schoonmaker-en-zoveel-meer, die 30 jaar de flats (en de bewoners) had verzorgd. Leuk, gezellig.
Daarna weer heel impulsief met mijn moeder naar Kapper A, Kapper B. Beide open tot 21.00. Beide een klere-end van huis, maar wat maakt het uit, we hadden Vragen en we waren Melig (ook met een hoofdletter). Daarna nog even naar Albert Heijn, kopje koffie, half elf thuis, waar ik eindelijk mijn avond-eten naar binnen lepelde.
Niets meer te merken van het geknipper van mijn lampje, van de scheurtjes en de slapte van de laatste dagen.

En toen 'ineens' was het twee uur 's nachts, zat de spoedarts aan mijn bed om te bespreken of het zin had om me te laten opnemen omdat ik me zieker voelde dan ik sinds 2006 was geweest; kwam mijn moeder om bij me te slapen omdat opname niet zinvol leek maar ik ook niet alleen kon blijven.

Ineens. Want wie maalt er om waarschuwingssignalen.


Hoi Puck,

Ik kan me wel voorstellen dat je niet naar de waarschuwingssignalen luisterd als je eens een goede dag hebt.
Hopelijk gaat het weer beter met je.

Elise
Elise - 24 juni 2014 - 21:24

Poeh... Inmiddels een dag of 6 verder. Gaat ie weer een beetje? Hoop het. Liefs, S.
zuster_klivia (URL) - 26 juni 2014 - 14:49

Ik hoop dat het inmiddels beter met je gaat.
Esther () (URL) - 26 juni 2014 - 19:16

  
Persoonlijke info onthouden?

Om commentspam te voorkomen vragen we je om antwoord te geven op de 'silly question'
 



Verberg email:

Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of email-adres in te typen.